Fragment tekstu: Dla Lucy rozdział pierwszyMayhew usłyszał strzał i już wiedział, że jeszcze żyje.Przeczesał włosy grubymi, krótkimi palcami i strzepnął z głowy resztki jabłka. Zawsze to samo: konsternacja na wieść, że znów ma wziąć udział w tej grze, nieunikniona rezygnacja, kiedy nadszedł czas, paniczny strach, kiedy kładł jabłko na głowie, a potem gonitwa myśli. Czy jest wystarczająco skoncentrowana? Może piła? Czy wieje silny wiatr albo coś jej wpadło do oka? Źle mierzy lub w lufie jest ziarnko piasku? Czy dziś ma być inaczej? Usterka, niewielki błąd o jeden cal obniży lot pocisku, który przebije mu czaszkę i rozrzuci jego mózg na kosztownych marmurach tarasu?Za każdym razem, gdy szykował się na śmierć, czuł drżenie rozpadającego się jabłka, które o ułamek sekundy wyprzedzało huk wystrzału, ponieważ pociski są szybsze niż dźwięk. Po tym poznawał, że jeszcze żyje, i zastanawiał się, dlaczego w ogóle był zdenerwowany. Przecież wiedział, że córka jego pracodawcy, panna Celine Nav...
