Fragment tekstu: KAŻDY MA W ŻYCIU DZIEŃ, który wszystko zmienia. Ja też taki miałem, nawet pamiętam datę - 20 marca 1991 roku. Przyjechał chłoptaś na europejskie salony, w koszulce z zaklejoną reklamą, i zapakował dwie bramki. I to komu! Sampdoria to była wtedy, jeśli nie najlepsza, to jedna z najlepszych drużyn świata - zdobywca PZP, przyszły mistrz Włoch. Nikt nam, legionistom przegrywającym nawet w polskiej lidze, nie dawał szans na awans do półfinału Pucharu Zdobywców Pucharów. Gdy działacze usłyszeli, że chcemy negocjować premie za przejście Sampdorii, kpili z nas pod nosem. - Ile chcecie? - zapytali. Gdybyśmy krzyknęli, że po milionie dolarów byłoby w porządku, to by podpisali. Rzuciliśmy sumę równie abstrakcyjną.- Jeśli awansujemy, chcemy po dziesięć tysięcy dolarów na głowę - odpowiedział wówczas Krzysiek Budka, kapitan zespołu.- OK - padła odpowiedź. OK, po prostu zwykłe OK. Jak gdyby nigdy nic - zgoda. OK. No, kochani, tu was mamy! Już wtedy czułem, że ta kasa będzie moja. A...
