Fragment tekstu: Dedykuję mojemu wydawcy, Caroline Oakley, za jej wszystkie lata wyrzeczeń. Świat jest pełen osób zaginionych, a ich liczba wciąż rośnie. Snują się one gdzieś w obszarach leżących pomiędzy tym, co wiemy sami o przebywaniu wśród żywych, a tym, co nam powiedziano o umieraniu. Snują się tam samotne i nierozpoznawalne, niczym ludzkie cienie. Andrew O'Hagan, The Missing Kiedyś przez pomyłkę wsiadłam do pociągu jadącego do Cardenden… Po dotarciu na miejsce wysiedliśmy z zamiarem poczekania na następny pociąg z powrotem do Edynburga. Byłam tak bardzo zmęczona, że gdyby Cardenden wyglądało choć odrobinę bardziej zachęcająco, myślę, że po prostu bym tam przenocowała. Jeśli byliście kiedykolwiek w Cardenden, to możecie sobie wyobrazić, jak musiało być ze mną źle. Kate Atkinson, Behind the Scenes at the Museum PROLOG Z tej wysokości uśpione miasto wygląda jak zabawka, jak model, przy zbudowaniu którego puszczono wodze fantazji. Wulkaniczne wzniesienie mogłoby być grud...
Fragment tekstu: Lincoln Child dedykuje tę książkę swojej córce Veronice oraz Towarzystwu Dziewięciorga. Douglas Preston dedykuje tę książkę Stuartowi Woodsowi. 1Świeżo wybetonowana szosa prowadziła z Santa Fe i dalej, na zachód, między sosnowymi drzewami. Bursztynowe słoneczne światło spływało właśnie na kurtynę brudnych chmur za ośnieżonymi wierzchołkami łańcucha gór Jemez, rozściełających po całym krajobrazie zasłonę z cienia. Nora Kelly prowadziła swojego rozklekotanego forda pick-upa wzdłuż drogi, w dół pokrytych krzakami wzgórz, przez wyżłobione wodą, wyschnięte łożyska okresowych rzek. W ciągu tych wszystkich miesięcy była tu już trzeci raz.Gdy minęła Buckman's Wash i zbliżyła się do dzielnicy Jackrabbit Flats - gdzie kiedyś rzeczywiście mieszkały zające - zauważyła lśniące za sosnami świetliste półkole. Chwilę potem jej wóz pędził już, mijając wypielęgnowane połacie zieleni. Stojący niedaleko drogi zraszacz trawników kiwał się w słońcu, strzelając wodą rytmicznie, niczym w mu...
