Fragment tekstu: Książka ta jest fikcją literacką. Nazwiska, postaci i zdarzenia przedstawione w tej książce są wymyślone przez autora. Jakiekolwiek podobieństwo do prawdziwych osób, żyjących lub zmarłych, zdarzeń i miejsc jest zupełnie przypadkowe. Dla Sue 1 Mieszkam w domu zbudowanym wyłącznie z blachy, z czterema blaszanymi ścianami, blaszanym dachem, kominem i drzwiami. Wyłącznie z blachy.Mój dom jest bez okien, bo nie ma na co patrzeć. Owszem, są okiennice, którymi w razie potrzeby można wpuścić światło, ale przez większość czasu są zamknięte przed wiatrem i deszczem. Mój dom stoi w odludnym miejscu, na płaskowyżu. Nocą skrzypi i stęka, kiedy wiatr o niego bije godzina po godzinie, szukając szpary, którą mógłby się dostać do środka. Nawet drzwi trzeba blokować na górze i na dole, żeby ich siłą nie otworzył. Kiedyś się martwiłem, że może mi zdmuchnąć dach, ale do tej pory wytrzymał i jestem pewien, że konstrukcja jest całkiem mocna. Zadbał o to człowiek, który zbudował ten d...
Fragment tekstu: Dla mojego dziadka PODZIĘKOWANIA Autor chciałby, by podziękowania za pomoc i wsparcieprzyjęły następujące osoby: Russell Galen, Danny Baror, Anne Lesley Groell, Juliet Combes, Kristen Britain, Paul Goat Allen, Ted Xidas, Victoria Strauss, Julie Jones i Douglas Beekman. I jak zawsze dziękuję Deborah, która zrobiła więcej, niż można to wyrazić jakimikolwiek słowami. JedenŚWIATŁOŚĆ BOGARudawe błyski rozjaśniały noc nierównomiernym pulsującym blaskiem.Najwyższy wódz nareńskich legionów, generał Vorto, stał na zboczu wzgórza tuż pod stanowiskiem wyrzutni rakiet, w bezpiecznej odległości od kruszonych mocą wybuchów murów Goth. Noc była zimna, w powietrzu wisiała para ludzkich oddechów. Widział kryształki śniegu iskrzące się na niebie i osiadające mu na rzęsach. Podmuchy z północy unosiły bojowe race w górę, nad miasto, i odchylały w bok ogniste strugi wyrzucane przez wyloty ogniomiotów. Wysokie mury Goth w najsłabszych miejscach płonęły niczym stopiony jantar, a ...
Fragment tekstu: Dla mojego syna Kita jako wyrazwszystkich mych nadziei, marzeń i miłości Choć być może mą duszę mrok spowije, To odrodzi się ona w blasku świetlistym. Zbyt zawsze gorąco kochałem gwiazdy, By lękać się ciemności nocy. Sarah Williams, Stary astronom do swych uczniów Część pierwszaPOCZUCIE KOŃCA A ta długa wąska kraina Obietnic jest pełna… Diakon Blue, Wages Day 1 Kiedy Rebus brał z rąk przewodnika żółty ochronny kask, zapadały już ciemności.- Myślimy, że chyba tu znajdzie się administracja - powiedział przewodnik. Nazywał się David Gilfillan, pracował w Szkockim Towarzystwie Historycznym i z ramienia Towarzystwa nadzorował prace archeologiczne w Queensberry House. - Oryginalna budowla pochodzi z drugiej połowy siedemnastego wieku. Jej pierwszym właścicielem był lord Hatton. Potem, pod koniec wieku, kiedy posiadłość przeszła w ręce pierwszego diuka Queensberry, rozbudowano ją. Zapewne stała się wtedy jednym z najwsp...
Fragment tekstu: 1 Tylko dwa razy w życiu widziałem taki wschód słońca: raz w Wietnamie, kiedy "Skoczna Betty" startowała do nocnego patrolu i macki reflektorów przesunęły się po moich udach, a drugi, lata wcześniej w miasteczku Franklin w Luizjanie, gdy wraz z ojcem znaleźliśmy ciało działacza związkowego rozkrzyżowanego na drzwiach stodoły, z gwoźdźmi wbitymi w dłonie i kostki.Na chwilę przed tym, jak słońce wyskoczyło ponad krawędź zatoki, wiatr, który przez całą noc pędził przed sobą spienione fale, nagle ucichł, a niebo zrobiło się białe i gładkie niczym wypolerowana kość, jakby powietrze wyzbyło się jakichkolwiek barw. Za rufą mewy kołysały się nad śladem po łodzi, spływały ku niemu i przysiadały na powierzchni coraz bardziej gładkiej, a od dołu pocętkowanej grzbietami ogończy.Na wschodzie wisiały deszczowe chmury, słońce powinno się zatem ukazać niczym zamglone żółtko, stało się jednak inaczej. Nad horyzontem wybrzuszyło się czerwone światło, potem wzbiło się niczym płonący w ...
