Niebieski autobus

  • szt.
  • 23,90 zł
  • Niedostępny

Nakład wyczerpany. Nie ma możliwości zakupu książki.

 

Miśka Pietkiewicz dorasta razem z kasztanem na podwórku ubogiej kamienicy. Dorasta do przyjaźni i miłości. Dziecięca ufność pozwala jej odnaleźć się w rzeczywistości ustanowionej przez dorosłych, a więc architektonicznie nie zakrojonej na potrzeby małej dziewczynki. Ten świat, ani ładny, ani brzydki, został wypełniony ciepłem i młodzieńczymi marzeniami, które ostatecznie wygrywają z tym, co potocznie zwykliśmy nazywać zdroworozsądkową postawą wobec życia. Historia w powieści jest tylko tłem, które tłumaczy, dopisuje i ilustruje tę indywidualną biografię, odciśniętą w konkretnym czasie i realnej przestrzeni. Powieściowy świat, wykreowany z życzliwym dystansem do wszystkiego, co minione, każdego dnia powiększa się o nowe wyzwania i wybory.
Niebieski autobus przynosi kilka ważnych tematów, a o ich pierwszeństwie decyduje czytelnicza wrażliwość. Jest więc lirycznym studium pierwszej miłości. Tej najważniejszej, bo jedynej. Jest też przekorną opowieścią o społecznym i intelektualnym awansie, który dla Miśki Pietkiewicz oznacza pełne porozumienia z sobą i własnymi oczekiwaniami, ponieważ  awans staje się mądrym powrotem, nie chaotyczną ucieczką w pozory. Tym wewnętrznym zmaganiom bohaterki towarzyszą obecne na każdym etapie jej życia pytania o wartości najważniejsze...

Niebieski autobus w nowej książce Kosmowskiej nie jest jedynym reliktem minionych czasów. Podobnie jak inne atrybuty nie tak dawnej rzeczywistości, staje się mimowolnym łącznikiem pomiędzy dwiema historiami: tą dziecięcą, odnotowaną bystrym i szczerym spojrzeniem narratorki oraz dojrzałą, do której dociera się po kocich łbach własnych pragnień i potrzeb.
Gospodarzem obu tych światów jest inteligentna i wrażliwa dziewczyna. Mogłaby, wzorem innych, wyzwolić się z dusznej atmosfery rodzinnego domu, przesyconej oparami samogonowych marzeń o lepszym życiu. Mogłaby wykupić bilet w jedną stronę, raz na zawsze zamykając za sobą drzwi do przeszłości. Mogłaby wreszcie stać się jeszcze jedną płaczącą nad dziedzictwem przeszłości ofiarą systemu rodzinnych wypaczeń i niedoskonałości. Ale tak byłoby zbyt prosto. Dlatego otrzymujemy opowieść o wielkiej sztuce akceptacji i to wcale nie kosztem siebie, gdyż prawdziwa zgoda na świat zawsze pozostaje zgodą z samym sobą. Każda z kreowanych przestrzeni, do której dotrzeć można niebieskim, zdezelowanym autobusem, bywa śmieszna i jednocześnie przerażająca. Jak życie. Ono też takie jest.

Rok wydania: 2004
Stron: 248
Oprawa: broszura
Format: 125/183
Pakowanie: 30

Recenzje:

Miśka Pietkiewicz, bohaterka najnowszej powieści Barbary Kosmowskiej - autorki Terenu prywatnego - mogłaby wyzwolić się z dusznej atmosfery rodzinnego domu na prowincji, przesyconej oparami samogonowych marzeń o lepszym życiu. Mogłaby wykupić bilet w jedną stronę, raz na zawsze zamykając za sobą bramy do kłopotliwego dzieciństwa. I wspinać się po szczeblach uniwersyteckiej kariery. Ale tak byłoby zbyt prosto… "Potem, gdy autobus z rykiem silnika przyśpieszył na gładkim asfalcie, zrozumiałam, że poza ręcznikiem i smalcem, poza skróconą spódnicą, Najświętszą Panienką i butelką samogonki "na wszelki wypadek", wiozę w swej skromnej torbie pamięć wszystkiego, co było. I niczego nie zaczynam od nowa, bo wszystko we mnie trwa".
Dlaczego po przeczytaniu Basi Kosmowskiej zapragnąłem śpiewać Okudżawę? "Co było, nie wróci i szaty rozdzierać na próżno…" A jednak. W Niebieskim autobusie - podobnie jak u legendarnego barda - powroty okazują się możliwe. Choć wszystko jest tu delikatne i niedopowiedziane, tym zdezelowanym wehikułem można dotrzeć wszędzie, nawet do raju odzyskanego, gdzie jak dojrzałe owoce wiszą dziecięco-młodzieńcze marzenia. I pierwsza miłość…
Znakomity humor, język i łezka w oku za odchodzącym światem. Wszystko w tej powieści jest śmieszne i przerażające, i smutne. Jak życie. Ale Kosmowska to życie kocha, dlatego tak warto ją czytać, wraz z nią marzyć i tęsknić.

Jan Grzegorczyk, autor Adieu. Przypadki księdza Grosera

Bardzo rzadko czytając książkę, wspomina się własne dzieciństwo. Oczywiście nie ze względu na podobieństwo losów, lecz z powodu emocjonalnego klimatu, który z niej emanuje. Niebieski autobus jest powieścią niezwykle ciepłą, wzruszającą i napisaną z wielkim poczuciem humoru. Losy wrażliwej i inteligentnej bohaterki, opisane od lat dziecięcych do studiów i macierzyństwa, są pokazane na tle bardzo ważnego okresu powojennej Polski. Jej lektura zatem jest okazją do przypomnienia sobie prawdziwego obrazu systemu, który przez wielu jest teraz wspominany zaskakująco nostalgicznie. Książka zawiera wiele pięknych scen, ale w pamięci na zawsze pozostaje ogród pana Sybiduszki - symbol dziecięcego raju - z wieloma tajemnicami, w tym najważniejszą - postacią Krzysia, wielkiej miłości, która na szczęście się spełnia. Zawsze podziwiałem wyobraźnię Barbary Kosmowskiej, ale znowu zostałem zauroczony. Tym razem delikatną, dowcipną i subtelną narracją oraz psychologiczną kompetencją. Powiem zatem krótko: lektura Niebieskiego autobusu pozwala nawet największym pesymistom i malkontentom z przyjemnością założyć różowe okulary. I okazuje się, że życie jest po prostu piękne…

Andrzej Rostocki, "Rzeczpospolita"