Fragment tekstu: Gilesowi Gordonowi Anno Domini 1711, w dziewiątym roku panowania królowej Anny, parlament uchwalił był ustawę o wzniesieniu siedmiu nowych kościołów parafialnych w mieście Londynie i w mieście Westminsterze, które to zlecenie przekazane zostało Królewskiemu Urzędowi Prac w Scotland Yardzie. Nadszedł tedy czas, gdy architekt Nicholas Dyer zaczął budować model pierwszego kościoła. Jego koledzy najęliby do takiego przedsięwzięcia jakiegoś majstra stolarskiego, on jednakowoż wolał wykonać tę pracę własnymi rękami, wycinając prostokątne miniaturowe okienka i modelując schody z wygładzonej tarcicy: każdy element modelu można było wyjąć lub rozebrać na części, iżby kto dociekliwy, mógł wejrzeć do wnętrza i zobaczyć jak rozmieszczone są jego poszczególne części. Dyer dostosował skalę tej miniaturowej budowli do planów, które już wcześniej był nakreślił i, jak zawsze, posługiwał się przy tej pracy małym nożykiem, którego rękojeść z kości słoniowej owinięta była postrzępionym ...
