Fragment tekstu: Dla Theo W książce występuje pięcioro dzieci: AUGUSTUS GLOOPłakomczuch VERUCA SALTdziewczynka rozpuszczona przez rodziców VIOLET BEAUREGARDEdziewczynka przez cały dzień żująca gumę MIKE TEAVEEchłopiec, który nieustannie ogląda telewizję orazCHARLIE BUCKETnasz bohater 1. Pojawia się Charlie Tych dwoje staruszków to ojciec i matka pana Bucketa: dziadek Joe i babcia Josephine.A tych dwoje staruszków to ojciec i matka pani Bucket: dziadek George i babcia Georgina.Oto pan Bucket. A to pani Bucket.Państwo Bucket mają synka, który nazywa się Charlie Bucket. A oto i sam Charlie.Hej!Heja!Hejka!Charlie bardzo się cieszy, że was poznał.Cała rodzina - sześcioro dorosłych (jeśli chcecie, sami policzcie) i mały Charlie Bucket - mieszka w niedużym domku na skraju wielkiego miasta.Domek był zdecydowanie za mały dla tylu osób i wszystkim mieszkało się w nim bardzo niewygodnie. Były tam tylko dwa pokoje i tylko jedno łóżko. Łóżko odstąpiono czworgu dziadków, tacy ...
Charlie i wielka szklana winda
Fragment tekstu: 1 Za daleko Kiedy ostatnio widzieliśmy Charliego, wzbijał się ponad swój dom w wielkiej szklanej windzie. Chwilę wcześniej pan Wonka poinformował go, że odtąd jest właścicielem ogromnej, bajecznej fabryki czekolady, i teraz nasz mały bohater z całą swą rodziną udaje się, aby zamieszkać w fabryce. Przypomnijmy sobie pasażerów windy. Oto oni:Charlie Bucket, nasz bohater,pan Willy Wonka, niezwykły producent czekolady,państwo Bucketowie, matka i ojciec Charliego,dziadek George i babcia Georgina, rodzice pani Bucket,dziadek Joe i babcia Josephine, rodzice pana Bucketa.Babcie Josephine oraz Georgina, a także dziadek George nadal leżą w łóżku, które zostało wepchnięte do windy. Dziadek Joe, jak z pewnością pamiętacie, już wcześniej opuścił łóżko, aby wraz z Charliem udać się na zwiedzanie słynnej fabryki czekolady pana Wonki.Wielka szklana winda znajdowała się tysiąc stóp nad ziemią i gładko sunęła po przeczystym błękitnym niebie. Perspektywa zamieszkania w fabryce spra...
Julian Tuwim (1894-1953) - jeden z najwybitniejszych i najbardziej popularnych polskich poetów i pisarzy. Pisał zarówno dla dorosłych, jak i dla dzieci. Autor m.in. tomu poetyckiego Sokrates tańczący, poematu Kwiaty polskie oraz wierszy Lokomotywa, Rzepka....
Uwierz w niemożliwe! Oto prawdziwa historia Świętego Mikołaja Jeśli jesteś jedną z tych osób, które sądzą, że rzeczy niemożliwe nie istnieją, natychmiast odłóż tę książkę. Są w niej bowiem wyłącznie rzeczy magiczne i niemożliwe. Jesteś wciąż z nami? To dobrze. (Elfy byłyby z ciebie dumne). W takim razie zaczynajmy... Skąd się wziął Święty Mikołaj? Jak doszło do tego, że człowiekowi udało się zaprzyjaźnić i zamieszkać z elfami? No i kto wymyślił, by wszystkie dzieci z całego świata w Święta Bożego Narodzenia dostawały prezenty? Jeśli jesteś ciekawy (wiem, że jesteś - wszyscy jesteśmy!), wyrusz z nami w tę fascynującą podróż. Wiadomo od lat jak stary jest świat, że w wyobraźni małego człowieka nie ma rzeczy niemożliwych. Utwierdza nas w tym Mikołaj - mały bohater tej jakże odległej od nas kulturowo opowieści z krainy białej jak mleko, tak od nas położonej daleko. Gdzie żyją sobie wygodnie elfy. Dzieci kochają te małe stworki, które nie zawsze są jak aniołki. Często są to potworki zdo...
Fragment tekstu: Na farmie obok nas mieszkają państwo Greggowie. Mają dwóch synów: Philipa i Williama. Czasami idę do nich, żeby się pobawić.Jestem dziewczynką i mam osiem lat.Philip ma także osiem lat.William jest trzy lata starszy. Ma dziesięć lat.Co takiego?Dobrze, już dobrze, ma jedenaście.W zeszłym tygodniu Greggom przydarzyło się coś bardzo dziwnego. Opowiem wam najlepiej jak potrafię.Pan Gregg i jego synowie najbardziej ze wszystkiego lubili polować. W każdą sobotę rano brali strzelby i wyprawiali się do lasu na ptaki i zwierzęta. Nawet Philip pomimo swoich ośmiu lat miał własną strzelbę.Tymczasem ja nie znoszę polowania, nie znoszę. To po prostu nie w porządku, żeby mężczyźni i chłopcy zabijali zwierzęta dla samej zabawy. Dlatego za każdym razem, kiedy u nich byłam, starałam się wytłumaczyć Philipowi i Williamowi, żeby tego nie robili, ale oni tylko śmiali się ze mnie.Raz nawet zwróciłam uwagę panu Greggowi, ale przeszedł obok mnie, jakby mnie w ogóle nie zauważył. Pewnego so...
Fragment tekstu: Zbliżenie na ekran, napisy. Piękny widok na zieloną łąkę, na las, na kilka domów stojących w dolinie nad potokiem. Kamera prowadzi widza wzdłuż drogi, gdzie zza drzew wyłania się kopuła starego kościoła, dach spalonej stodoły, zakład kamieniarski Szymona. Potem zjeżdża niżej przez malinową łąkę, drogą przez wieś, na samo dno Doliny Motyli. JOASIA ZALEWSKA. Stoi w oknie, widać tylko jej prawy profil, jasne włosy ściągnięte czarną gumką i zwinięte w gruby rogalik. Za oknem bloki, w oddali przystanek tramwajowy i tłum czekających ludzi. Na parapecie obok doniczki z kwiatkiem zdjęcie psa, podpisane: Rozalka. Kręcimy pierwszą scenę. Pamiętam nasz dom. Stał na zboczu pagórka, pod samym lasem. W tym domu czułam się wolna jak ptak i bardzo szczęśliwa. Bo jak inaczej można się czuć, kiedy świat wokół taki piękny, a nogi same niosą na łąki, do lasu, nad staw. Rozsadzała mnie energia, nie starczało czasu na bycie dobrą córką i przykładną dziewczynką. Było tyle do zrobienia....
