"Przeżyj wspaniały śródziemnomorski romans! Do śmierci będziesz to pamiętać..." - Sylwia i Kasia, świeżo upieczone maturzystki, wiele sobie obiecują po wakacjach na Sardynii. Słońce, plaża, egzotyczna kuchnia i do tego... przystojni wyspiarze. Raj!Tymczasem już od pierwszej chwili wszystko idzie na opak. Sympatyczna pani, do której jadą, okazuje się szaloną, gadającą z duchami staruszką, zamiast luzu czeka je harówka od rana do nocy, miłosne przygody przydarzają się zawsze nie w porę, a otaczająca je rzeczywistość aż wibruje od różnych tajemnic.Zagubione na brzegu rajskiej wyspy, dziewczyny szukają odpowiedzi na wiele pytań. Jak rozpoznać prawdziwą miłość? Dlaczego niektórzy są tak bezinteresownie wredni? Co sprawia, że życie na ziemi staje się czasem odblaskiem prawdziwego raju? I wreszcie: Czy to możliwe, że właśnie Sardynia jest zaginioną przed trzema tysiącami lat Atlantydą, jak sądzą lokalni patrioci?Lekka i zabawna powieść dla młodych wiekiem i duchem Czytelniczek, które - jak bo...
Fragment tekstu: Rozdział pierwszy Sen, czuwanie spokojne, odgrodzenie, wniknięcie w siebie. Gęstość ciemności i kołysanie - ów stan przedziwny, obezwładniający niestabilnością.Odzyskałem świadomość, ale nie potrafiłem określić swojego położenia. Strony świata nie istniały, a moja myśl poruszała się tak wolno, jakby zanurzona była w gęstej cieczy. Kołysanie dotykało mnie delikatnymi palcami, obracało i przyglądało mi się ze wszystkich stron jak czemuś drogocennemu i niepowtarzalnemu. Ja zaś, oddany mu bez reszty, tkwiłem w mocy ciepła i ledwie wyczuwalnego ruchu, pragnąc pozostać jak najdłużej w tym mglistym stanie nieokreśloności.Nagle kołysanie ustało. Byt, pozbawiony jego delikatnej dynamiki, stał się niepełny. Jeszcze otaczała mnie ciemność, ale już nie tak głęboka i gęsta jak wcześniej. Powoli zaczęły się wyłaniać kontury otoczenia. Mrok jednak nie pozwalał na ich pełne ujawnienie, zwielokrotniał raczej to, co było dostrzegalne, tworząc z przetransponowanej rzeczywistości przedł...
I znów zachciało mi się napisać kolejną książkę. Ale tak naprawdę - ona pisała się sama. Dyktowała ją egoistyczna konieczność pożegnania się z moją publicznością. Jest w jakimś sensie zamknięciem za sobą drzwi. Ale zanim przekręcę klucz, dziękuję Państwu za to, że byliście w moim życiu wartością najważniejszą i najcenniejszą. Dlatego z ufnością oddaję się w Wasze ręce. Zofia KucównaZofia Kucówna - wybitna polska aktorka, niezwykła osobowość, która talentem i pracą podbiła sceny najlepszych teatrów, opowiada o życiu w teatrze i o teatrze swojego życia.Szara godzina jest jej opowieścią o dzieciństwie spędzonym w Komorowie, pracy na uczelni ze studentami, wieloletniej działalności w ZASP-ie na rzecz Domu Aktora w Skolimowie. Artystka wszystko przeplata anegdotami, opisami zdarzeń z życia prywatnego i zawodowego.Nie jest łatwo słowami oddać piękno...
