Fragment tekstu: WstępPrzede wszystkim niech mi wolno będzie podziękować wam, drodzy czytelnicy, za to, że kupiliście moją drugą książkę. Sukces pierwszej, opublikowanej w 1994 roku Mamuśki, nadzwyczaj mnie zaskoczył i za to chciałbym podziękować nie tylko wam, czytelnikom, ale także księgarzom i wydawcom.Po ukazaniu się Mamuśki najbardziej wzruszyli mnie ludzie, dla których - jak sami mówili - była to pierwsza przeczytana w życiu książka. Jeśli ty, czytelniku, do nich należysz, to mam nadzieję, że ta jest druga. Ufam, iż odkryłeś radość, jaką może nieść książka, i zechcesz radować się tysiącami kolejnych książek, cudownych, tajemniczych, wesołych i budzących grozę, książek, które stoją na półkach w księgarniach i szepczą każdemu, kto je mija: "mnie wybierz, mnie!"Gdy miałem niecałe dziewięć lat, poznałem piękno czytania. Młody nauczyciel w mojej szkole, Billy Flood, podarował mi zniszczony egzemplarz Wyspy skarbów. I nauczyciel, i książka na zawsze zmienili moje życie. Nic bardziej o...
Fragment tekstu: Najmniejsza nawet okruszyna prawdy, jaką możemy zdobyć z poznania rzeczy najwyższych, cenniejsza jest niż najpewniejsze poznanie rzeczy najniższych. ŚWIĘTY TOMASZ Z AKWINU,SUMA TEOLOGICZNA I, 1, 5 AD 1(tłum. Pius Bełch OP, Katolicki Ośrodek Wydawniczy "Veritas",Londyn 1975) Panie i panowie, jestem teraz skuty kajdanami, nad którymi pewien brytyjski ślusarz pracował przez pięć lat. Nie wiem, czy uda mi się z nich uwolnić, ale zapewniam państwa, że uczynię, co w mojej mocy. HARRY HOUDINI, HIPODROM W LONDYNIE,DZIEŃ ŚWIĘTEGO PATRYKA 1904 PROLOGCharlotte Cleve do końca życia miała się obwiniać o śmierć syna, ponieważ kolację z okazji Dnia Matki postanowiła zorganizować o osiemnastej zamiast w południe, po kościele, jak to było w zwyczaju Cleve'ów. Starszyzna rodziny wyraziła niezadowolenie ze zmiany, a choć przyczyna tkwiła głównie w podejrzliwości wobec nowatorstwa, Charlotte czuła, że powinna była zwrócić uwagę na szmer utyskiwań - drobną, ale złowróżbną przestrog...
Fragment tekstu: Znów dzień, na nowo noc Zmierzch, świt, zima i wiosna. W igraszkach czasu odpływa życie - Zostaje tylko pragnienie Znów narodziny, znowu śmierć Raz jeszcze mroczna podróż poprzez łono W tym świecie zmian na wieki nie trwa nic Oprócz pragnienia splątanych lian Sri Śankaraczarja (788-820), Bhaja Govindam A czego pragnąłeś? Zwać się ukochanym, czuć się ukochanym na tej ziemi. Raymond Carver, Późny urywek Księga pierwszaPODZIEMNE PRAWDY Eros sprawia, że to, co władcze, staje się bezbronne: siła zdaje się na coś, co się jej wymyka i jest dla niej bodźcem. Roberto Calasso, Zaślubiny Kadmosa z Harmonią, przeł. Stanisław Kasprzysiak (Instytut Wydawniczy Znak, Kraków 1995) Prolog Na początku był ból.A może to koniec nasycony był bólem, tym niepowtarzalnym, błękitnym odcieniem. Kolorem starych sińców, barwą rozbitych naczyń, pogniecionych map w wieczornym świetle. Lecz nie, w rzeczywistości niepodobną do nich. Bo chociaż od tys...
Fragment tekstu: Księga pierwszaKSIĘŻNICZKA W PAŁACU WĘŻY 1SUDADawne podania mówią, że pierwszej nocy po narodzinach dziecka sam Bidhata Purusz zstępuje na ziemię, aby zdecydować, jaki czeka je los. To dlatego kąpie się dzieci w wodzie z olejem sandałowym i owija w miękki czerwony malmal w kolorze szczęścia. To dlatego przy kołysce zostawia się słodycze. Srebrne listki sandeszu, ciemne pantua pływające w złocistym syropie, dżilipi, pomarańczowe niby serce ognia, w polewie z cukru i miodu. Jeśli dziecko ma naprawdę dużo szczęścia, nic z nich nie zostaje do rana.- To dlatego, że służący wślizgują się tam w nocy i wszystko wyjadają - mówi Andżu, niecierpliwie potrząsając głową, kiedy Abha Piszi namaszcza jej włosy. Moja kuzynka taka jest - zawsze się naśmiewa, zawsze nie dowierza. Ale wie równie dobrze jak ja, że w całej Kalkucie ani jeden służący nie ośmieliłby się zjeść słodyczy przeznaczonych dla boga.Dawne podania mówią także, że w ślad za Bidhatą Puruszem nadciągają demony, bo t...
Fragment tekstu: Dla Tony'ego Podziękowania Na moją wdzięczność zasłużyły następujące osoby: mój wydawca, Jennifer Hershey, za intuicję, wrażliwość i głębię spojrzenia, dzięki której niniejsza książka nabrała odpowiednich kształtów; wszyscy pracownicy HarperCollins; a także Russ Galen ze Scovil, Chichak i Galen.Cudowni Ricardo Mestres, Danny Davis i Heij z Touchstone Pictures za moją pierwszą przygodę w Los Angeles.Równie cudowni Bob Bookman, Sharie Smiley i Jessica Tuchinsky z CAA za moją drugą przygodę w Los Angeles.Także wszyscy ci, którzy nie skąpili mi informacji, słów zachęty i/lub słodyczy: Guy i Julie Bakerowie, Jenny Boland, Ailish Connelly, Siobhan Coogan, Emily Godson, Gai Griffin, dr Declan Keane z Holles St. Hospital, Caitriona Keyes, mama Keyes, Rita-Anne Keyes, Julian Plunkett-Dillon, Deirdre Prendergast, Eileen Prendergast, Suzanne Power, Morag Prunty, Jason Russell, Anne-Marie Scanlon, Emma Stafford, Louise Voss, Amy Welch i Varina Whitener. Dziękuję wam wszystkim. ...
Fragment tekstu: IŻELAZNE PŁUCO 1 Czas nie jest linią, lecz wymiarem, tak jak wymiary przestrzeni. Jeżeli da się zakrzywić przestrzeń, da się również zakrzywić czas, a gdyby się wiedziało dostatecznie dużo i umiało poruszać prędzej niż światło, można by się cofnąć w czasie i żyć w dwóch miejscach naraz.Tak powiedział mój brat, Stephen. Nosił wtedy wystrzępiony brunatny sweter - zawsze się uczył w tym swetrze - i godzinami stał na głowie, żeby krew spłynęła do mózgu, żeby go odżywiła. Nie rozumiałam, ale pewno nie tłumaczył zbyt jasno. Już wówczas uciekał od wieloznaczności słów.Zaczęłam jednak wyobrażać sobie czas jako coś obdarzonego kształtem, coś, co można zobaczyć niczym stos płynnych transparentów ułożonych jeden na drugim. Na czas nie spogląda się wstecz, lecz w dół, tak jak w wodę. Raz na powierzchnię wynurza się to, raz tamto, raz nic. Nic nie ginie. 2 - Stephen twierdzi, że czas nie jest linią - mówię. Cordelia przewraca oczami, co było do przewidzenia.- No więc?Ta odpowi...
Fragment tekstu: Rozdział pierwszy PRZEZ ŻYWOPŁOT Stał przy oknie w kuchni i przyglądał się jej, jak przechodzi przez żywopłot.Co też tym razem ze sobą targała? Wyglądało to na misę i dzbanek. A może był to stos książek z misą na samej górze?Pastor zdjął okulary, chuchnął na szkła i przetarł je chusteczką. Była to misa i dzbanek, bez wątpienia. Nie potrafił zrozumieć, jak sąsiedni mały, żółty domek zdołał pomieścić wszystkie te rzeczy, które ostatnio udało im się upchnąć w jego domu.- Idealne na twoją komodę - wyjaśniła, gdy otworzył drzwi.- Aha!Wcale nie chciał, aby na jego komodzie stała misa i dzbanek. Blat komody był jego punktem odniesienia, jego schronieniem, jego oazą spokoju pośród szalejącego oceanu zmian. Tam właśnie było miejsce na jego kluczyki do samochodu, jego drobne monety, jego krzyżyki, jego spinki do mankietów, jego portfel, jego książeczkę czekową, pęk kluczy do pomieszczeń kościelnych i mały słoik z guzikami, igłą i nićmi.Tam też leżało lusterko, w którym od cza...
Fragment tekstu: Zamiast części organizmu zwierzęcego, skamieniałość może stanowić jakiś dowód jego obecności, takiej jak skamieniały trakt czy nora… Dzięki tym skamieniałościom mamy jedyną szansę, by zobaczyć wymarłe zwierzęta w działaniu i by studiować ich zachowanie, chociaż ostateczna identyfikacja jest możliwa tylko wtedy, gdy zwierzę padło martwe na swojej drodze i skamieniało na miejscu. Björn Kurtén, Wiek dinozaurów Popatrz, uśmiecham się do ciebie, uśmiecham się w tobie, uśmiecham się poprzez ciebie. Jak mogę być martwy, jeżeli oddycham w każdym drgnieniu twojej ręki. Abram Tertz (Andre Siniawski), Sopel lodu Dla G. Podziękowania Chciałabym podziękować następującym osobom, które dostarczyły mi informacji, wsparcia i innego rodzaju pomocy. Są to: Carl Atwood, Lenore Mendelson Atwood, Ruth Atwood, Peter Boehm, Liz Calder, J.A. Donnan, Kate Godfrey Gibson, Jennifer Glossop, Beverley Hunter, Matla Kavin, Marie Kwas, Jay Macpherson, Marie Thompson, Fred J. Robert...
Fragment tekstu: KITTY COLEMAN Obudziłam się dziś rano z obcym mężczyzną w łóżku. Blond włosy z całą pewnością nie należały do mego męża. Nie wiedziałam, czy mam czuć się zgorszona czy rozbawiona.Cóż, pomyślałam, oto nowość na początek wieku.A potem przypomniałam sobie wieczór poprzedniego dnia i zrobiło mi się niedobrze. Zastanawiałam się, gdzie może być Richard w tym ogromnym domu i jak mamy do siebie wrócić. Wszyscy tutaj, włączając śpiącego obok mężczyznę, wydawali mi się znacznie bardziej doświadczeni w tych sprawach niż ja. Niż my. Richard jedynie blefował, a tak naprawdę wiedział nie więcej ode mnie. Tyle że miał na to większą ochotę. To dało mi do myślenia.Zaczęłam szturchać mężczyznę łokciem, najpierw łagodnie, a potem mocniej, aż w końcu obudził się z sapnięciem.- Idź sobie - powiedziałam.Posłuchał bez mrugnięcia. Na szczęście nie próbował mnie całować. Sama nie wiem, jak zniosłam tę jego brodę - pewnie pomogło mi wino. Policzki wciąż mam czerwone od zadrapań.Kiedy parę ...
Fragment tekstu: WSTĘP NIEDZIELA, 14 LIPCA 1991 To jest we mnie przez cały czas, szuka ujścia.Budzę się około dziesiątej, zaparzam dwie kawy, zabieram je do sypialni, stawiam filiżanki po obu stronach łóżka. Z zadumą sączymy napój; wkrótce po przebudzeniu zapada długie, wypełnione marzeniami milczenie, przerywane sporadycznymi uwagami: na temat deszczu za oknem, ostatniego wieczoru, mojego palenia w sypialni, chociaż zobowiązałem się tego nie robić. Ona pyta, czym się będę zajmował w tym tygodniu, a ja myślę: (1) W środę spotykam się z Matthew. (2) Matthew ciągle trzyma moją kasetę wideo Champions. (3) Pamiętając, że Matthew, kibic Arsenalu jedynie z nazwy, od kilku lat nie był na Highbury - więc nie miał okazji oglądać na żywo najnowszych nabytków - zastanawiam się, co sobie pomyślał o Andersie Limparze.I oto w trzech prostych krokach, piętnaście, dwadzieścia minut po przebudzeniu jestem w swoim żywiole. Widzę, jak Limpar wpada na Gillespiego, mija go z prawej, upada: KARNY! DIXON ...
