Kyle Marffin GOTHIQUEOpowieść o wampirach Przełożyła Ewa Helińska Tytuł oryginału: Gothique. A Vampire Novel Cafe CaveatNiesamowite opowieściTurniej autorski Mike'aCodziennie wieczorem od 21 Tydzień rozpoczyna się od kawy z dreszczykiem. Wasi ulubieni pisarze horrorów czytają Wam najbardziej przeraźliwe historie. Specjalnie dla Was w tym miesiącu "Nosferatu Noir's". W celu uzyskania dokładniejszej informacji zapraszamy do odwiedzenia naszej strony internetowej pod adresem www... Policja w ChicagoWydział Przestępstw NieletnichRaport nr 9903Temat: Założenia policji dotyczące zachowań nieletnich, drugi kwartał roku 1999 Zgodnie z raportami Systemu Informacji, w tym roku odnotowano 32-procentowy wzrost zaginięć nieletnich. Opieka społeczna Cook County potwierdza statystyki, podając zbliżoną wartość 34% wzrostu w pierwszym kwartale w porównaniu do tego samego kwartału zeszłego roku. Do wiadomości: Wydział Zabójstw, Wydział Obyczajowy, Wydział do Walki z Przemocą Domową, wszyscy dz...
Fragment tekstu: Składam wyrazy podziękowania i wdzięczności osobom, które od początku uważały napisanie tej powieści za dobry pomysł - Deanowi Jamesowi, Toni L. P. Kelner oraz Gary'emu i Susan Nowlinom. Rozdział pierwszy Od lat czekałam na zjawienie się wampirów w naszym miasteczku, gdy jeden z nich wszedł do baru.Odkąd przed czterema laty wampiry wyszły z trumien (jak to wesoło ujmują), spodziewałam się, że któryś z nich prędzej czy później trafi do Bon Temps. Naszą małą mieścinę zamieszkiwali przedstawiciele wszystkich innych mniejszości… dlaczego zatem nie mieli tu żyć członkowie najświeższej, czyli prawnie uznani nieumarli? Do tej pory wszakże wiejska północ Luizjany najwyraźniej niezbyt kusiła wampiry. Choć z drugiej strony Nowy Orlean stanowił dla nich prawdziwe centrum… W końcu mieszkali w tym mieście bohaterowie powieści Anne Rice, nieprawdaż?Z Bon Temps do Nowego Orleanu nie jedzie się długo i wszyscy goście naszego baru mawiają, że jeśli staniesz na rogu ulicy i rzucis...
Fragment tekstu: Dla Johna Clute'a, który pomógł mi w nakreśleniu mapy Kamensic oraz Kathleen Hart, Anne Wittman i Steve'a Plaushina, którzy tam ze mną mieszkali Samotny, dumałem na wzgórzu o tym, co jest prawdziwe. Moim oczom objawiło się zdumiewające piękno. Usłyszałem pewną opowieść. Gdybym rzeczywiście ją przeżył, a nie utkał z ciemności, czarnej gałęzi i jasnego blasku, który wypełzał na niebo zza wielkiego okrągłego wzgórza; gdybym naprawdę ją przeżył, to wówczas byłbym w stanie myśleć o wszelkich innych cudownych, ślicznych i okropnych rzeczach. Tymczasem ogarnęła mnie tęsknota. Drżałem, rozpalony i trząsłem się z zimna. Spojrzałem w dół, na miasto, tak ciche i spokojne niczym biały obrazeczek, wciąż myśląc nad tym, czy to mogła być prawda. Arthur Machen: Biali ludzie Część pierwszaDEKADY 1. Helter SkelterMoja matka utrzymywała, że uczestniczyła w kręceniu Widzialnej ciemności, kiedy to Axel Kern strzelił z rewolweru w powietrze. Ponoć nie zagrzewał aktorów do pracy, ...
