Fragment tekstu: Douglas Preston i Lincoln Child dedykują tę książkę amerykańskim nauczycielom, profesorom i bibliotekarzom, zwłaszcza tym, którzy odmienili ich życie. PODZIĘKOWANIA Lincoln Child chciałby podziękować dr. med. Lee Suckno, dr. med. Bry Benjaminowi, dr. med. Anthony'emu Cifelli oraz dr. med. Traianowi Parvulescu za ich pomoc. Dziękuję także mojej rodzinie, biologicznej i przyszywanej, za miłość i wsparcie. Szczególne podziękowania dla mojej matki, Nancy Child, za specyficzne porady.Douglas Preston pragnie wyrazić podziękowania Christine i Selene za nieocenioną pomoc przy pracy nad tym manuskryptem oraz jak zawsze podziękować Alethei i Isaacowi. Dziękuję również dr. med. Jamesowi Mortimerowi Gibbonsowi juniorowi za konsultację medyczną.Chcielibyśmy podziękować Jonowi Couchowi za pomoc przy wykorzystanych w tej książce szczegółach dotyczących broni palnej. Dziękujemy też Jill Novak za uważną lekturę manuskryptu. Jesteśmy szczególnie wdzięczni dr. med. Normanowi San Ag...
Fragment tekstu: Król porno Vancouver, Kanada Umieszczony na ścianie obok lustra weneckiego w biurze Wolfe'a Cappa obraz w ramie był odbitką okrutnej okładki numeru czasopisma "Hustler" z czerwca 1978, na której lśniące od olejku do ciała kobiece nogi i pośladki wystawały wdzięcznie z ręcznej maszynki do mięsa. Maszynka mełła kobietę, zaczynając od głowy. Na stole, na podkładce pod wylotem maszynki leżał - przywodzący na myśl wołowinę - stos zmielonego mięsa oraz kości z czaszki i tułowia. Etykietka, która przypominała wyglądem nalepki na paczkowanym mięsie, głosiła: "W najnowszym numerze naszego pisma - różowe ciałko najwyższej jakości". Po drugiej stronie lustra weneckiego naga szesnastolatka wdzięczyła się do własnego odbicia w zwierciadle, w biurze natomiast dyskutowali o niej - nie widziani przez nią - król porno i chirurg plastyczny. - Jak duże chce mieć? - spytał doktor. - Kto by się przejmował tym, co chce ta mała? - odparł Capp. - Mój klient lubi cycate, więc panienka ma m...
Fragment tekstu: Dla starych kumpli z Uniwersytetu MissouriHarolda Frisbee i Jerry'ego Hooda 1 Przed laty dokumenty stanowe zawsze wspominały o Vachelu Carmouche'u jako o elektryku, nigdy jako o kacie. Było to w czasach, gdy krzesło elektryczne przechowywano niekiedy w Angola. Poza tym krzesło podróżowało, wraz z generatorami, na odkrytej półciężarówce z jednego więzienia okręgowego do drugiego. Vachel Carmouche pracował dla stanu i robił to dobrze.W New Iberia wiedzieliśmy, czym naprawdę się zajmuje, ale udawaliśmy, że nie mamy o niczym pojęcia. Carmouche mieszkał sam nad zalewiskiem Teche w krytym blachą, nie pomalowanym domu z cyprysowego drewna, ukrytym głęboko w cieniu dębów. Na podwórzu nie posadził żadnych kwiatów, rzadko je grabił, lecz zawsze jeździł nowym samochodem, który polerował z religijnym oddaniem.Codziennie wczesnym rankiem widzieliśmy go w kawiarni na East Main, jak siedział samotnie przy barze w wyprasowanym ubraniu w kolorze szarym lub khaki i płóciennej czapce,...
Fragment tekstu: "Nie sądzę również, abym miał właściwy obraz śmierci, gdy przyglądam się czaszce lub szkieletowi. (…) Poszerzyłem zatem powszechnie znane Memento mori do bardziej chrześcijańskiej postaci, Memento quattuor novissima, obejmującej cztery rzeczy, przed którymi żaden z nas uciec nie może: Śmierć, Sąd Boży, Niebo i Piekło". Sir Thomas Browne,Religio Medici (1642), część I, ustęp 45 Dla Caroline PROLOG "Słowem, wszyscy jesteśmy potworami, to jest złożeniem człowieka i zwierzęcia".Religio Medici, I, 55 Przez całe życie Eddie wierzył w Świętego Mikołaja. W dzieciństwie wiara ta była bezrefleksyjna i dosłowna. Trzymał się jej dłużej od rówieśników i z żalem z niej zrezygnował. Jej miejsce zajęło inne przekonanie, inny Święty Mikołaj, mniej określony od tego pierwszego, a tym samym mniej podatny na zniszczenie.Nowy Święty Mikołaj był jego prywatnym bóstwem, źródłem małych cudów i nieoczekiwanych radości. I temu nowemu Świętemu Mikołajowi - komużby innemu? - zawdzięcz...
