Fragment tekstu: ROZDZIAŁ 1 Tego poranka zadzwoniła Clarissa i zaprosiła mnie do siebie. Nie widziałyśmy się od dłuższego czasu, więc chętnie się zgodziłam. Kilka lat wcześniej, kiedy zabawiałam się pomysłem zrobienia kariery naukowej, Clarissa była promotorem mojej pracy dyplomowej. Zaprzyjaźniłyśmy się w trakcie wielu godzin spędzonych na rozmowach, na próżno szukając w literaturze tematu, który mogłabym opracować przy moim ograniczonym dostępie do źródeł. Uzgodniłyśmy teraz, że w piątek po południu przyjadę do niej autobusem; jednak w czwartek spotkałam się z Reedem, który zaproponował mi swój samochód. Wyjechałam w piątek wieczorem, ciesząc się wizją spędzenia kilku dni za miastem. Clarissa mieszkała na północ od centrum, w starym domu, w gospodarstwie otoczonym ugorami i aurą nieuniknionego upadku wiejskiej Luizjany.Nowa autostrada z Nowego Orleanu do Baton Rouge przecina kanał Bonnet Carre; jest to nowoczesna, nie zatłoczona, szeroka droga biegnąca wiaduktem nad okolicznym b...
Fragment tekstu: Pamięci Sandry Lee Podziękowania Wiele osób pomagało mi, gdy pisałam tę książkę, i jestem im wdzięczna za wskazówki i wsparcie.Proszę, by szczególne podziękowania przyjęli:Virginia Center for the Creative Arts za miejsce, w którym miałam czas i przestrzeń do napisania większej części niniejszej książki.Moja agentka Deborah Schneider, która - poza tym, że jest wspaniała, niezwykle prawa i cudownie mnie wspierała - włada magiczną różdżką.W Ballantine: Maureen O'Neal, Gina Centrello i Kim Hovey. Żadna autorka nie mogła się nigdy znaleźć w lepszych rękach. Gdyby nie ich entuzjazm i zaangażowanie, wszystko potoczyłoby się zupełnie inaczej.Jacquelyn Mitchard, która uparła się przy obecnym brzmieniu tytułu, wspierała mnie, gdy byłam zniechęcona, i nigdy we mnie nie zwątpiła. A. Manette Ansay, która wiedziała, że to powieść, zanim ja się o tym dowiedziałam. Marilyn Kallet za jej sokoli wzrok i miłe słowa. Siostra i przyjaciółka Margaret Moore za zadawanie dobrych pytań i po...
Fragment tekstu: W 1965 roku Magnus Mills nie skończył jedenastej klasy i trafił pod opiekę Kuratorium Oświaty w Gloucestershire. Pracował później jako operator niebezpiecznych maszyn w Wielkiej Brytanii i Australii, aż wreszcie znalazł zatrudnienie jako kierowca autobusowy w Londynie. Jego pierwsza powieść Poskramianie bydła zdobyła w 1999 roku McKitterick Prize i była nominowana za najlepszy debiut do Whitbread First Novel Award, a także słynnej Booker Prize. Przetłumaczono ją na szesnaście języków.W swej prześmiewczej, ale też i pełnej przestróg powieści o pracy i kapitale, niewinności i doświadczeniu, a także prostocie i naiwności, Magnus Mills prowadzi nas po ścieżkach dobrze już wydeptanych w powieści Poskramianie bydła - wiodących poprzez wiejskie bezdroża, gdzie ani gotówka, ani bezrobocie nie są w cenie - i czyni to w sobie tylko znany, niezwykły, zachwycający sposób. Kochanej mamie 1- Pomyślałem, że będzie lepiej, jeśli złapię pana przed wyjazdem - oznajmił. - Bo ...
Fragment tekstu: WstępPrzede wszystkim niech mi wolno będzie podziękować wam, drodzy czytelnicy, za to, że kupiliście moją drugą książkę. Sukces pierwszej, opublikowanej w 1994 roku Mamuśki, nadzwyczaj mnie zaskoczył i za to chciałbym podziękować nie tylko wam, czytelnikom, ale także księgarzom i wydawcom.Po ukazaniu się Mamuśki najbardziej wzruszyli mnie ludzie, dla których - jak sami mówili - była to pierwsza przeczytana w życiu książka. Jeśli ty, czytelniku, do nich należysz, to mam nadzieję, że ta jest druga. Ufam, iż odkryłeś radość, jaką może nieść książka, i zechcesz radować się tysiącami kolejnych książek, cudownych, tajemniczych, wesołych i budzących grozę, książek, które stoją na półkach w księgarniach i szepczą każdemu, kto je mija: "mnie wybierz, mnie!"Gdy miałem niecałe dziewięć lat, poznałem piękno czytania. Młody nauczyciel w mojej szkole, Billy Flood, podarował mi zniszczony egzemplarz Wyspy skarbów. I nauczyciel, i książka na zawsze zmienili moje życie. Nic bardziej o...
Fragment tekstu: Mojej matce Jak mgła nie bliźniZielonego zbocza góry,Moje ciało nie zabliźniTwojej gładkiej skóry. Gdy wiatr z wyciem się spotyka,Co nam pozostaje?Właśnie tak się spotykamy,Odwracamy, zasypiamy. Tak jak wiele nocy przetrwaBrak księżyca i brak gwiazd,Ty i ja przetrwamy,Gdy nie będzie nas. KSIĘGA I 1 Breavman zna dziewczynę imieniem Shell, która w przekłutych uszach nosiła długie, filigranowe kolczyki. Przekłucia się jątrzyły, więc teraz Shell ma na każdym płatku uszu maleńką bliznę. Breavman odkrył blizny za włosami.Kula wbiła się w ramię jego ojca, kiedy wychynął z okopów. Myśl o ranie odniesionej na polu bitwy pociesza człowieka cierpiącego na chorobę wieńcową.Na prawej skroni Breavman ma bliznę po ranie, którą Krantz zadał mu łopatą. Różnica zdań w kwestii bałwana. Krantz chciał zrobić oczy z żużlu. Breavman był i nadal jest przeciwny wykorzystywaniu obcych materiałów do ozdoby bałwanów. Żadnych wełnianych szalików, kapeluszy, okularów. Podobnie sprzeciw...
Fragment tekstu: Czasami czuję się jak kowboj, który powoli jedzie na swoim koniu Whiskey w stronę zachodzącego słońca. Gdy tak jadę, myślę o swoim życiu. Po udarze zrobiłem dwa filmy, mimo że miałem trudności z mówieniem. Teraz czekam na inną rolę, nim słońce zniknie za horyzontem. Nie można zatrzymać aktora. Jak króliczek na baterie "chodzi, chodzi, chodzi…"Mam szczęście, że jestem aktorem. Aktorstwo dało mi sławę, pieniądze i satysfakcję. A jednak odradzałem synom obranie tego zawodu.Szanse na sukces są tak odległe; porażki i depresje czyhają w ukryciu. Niestety, oni mnie nie słuchają.- Prr, Whiskey. - Schodzę z konia, siadam w cieniu wielkiego dębu i gapię się, zahipnotyzowany blaskiem zachodzącego słońca. Whiskey skubie trawę, nie wie, że jasna kula oświetla niebo. Zapala się, potem znika. Drżę, choć nie ma wiatru.Moje myśli biegną ku dalekiej przeszłości. Myślę o Burcie Lancasterze, Duke'u Waynie i wielu aktorach, z którymi miałem zaszczyt pracować. Myślę także o tych, z którymi...
Fragment tekstu: NOTA WYDAWCY Powieść Tytus sam została opublikowana w 1959 roku z maszynopisu sporządzonego na podstawie notatników, w których Mervyn Peake zwykle pisał. Niedawne badania rękopisów wykazały, że wersja z roku 1959 była niekompletna, toteż w obecnym poprawionym wydaniu przywrócono rozmaite opuszczone fragmenty tekstu. Dotyczy to w szczególności rozdziału 24 (całkiem nowy epizod) oraz rozdziałów 77, 89, jak również 99 i pozostałych, gdzie w znacznym stopniu uzupełniono tekst opublikowany wcześniej. Wydając książkę ponownie, wydawcy stwierdzają z zadowoleniem, iż postępują zgodnie z intencjami autora i wraz z panią Maeve Peake wyrażają podziękowania panu Langdonowi Jonesowi, który spędził mnóstwo czasu, pracowicie i dokładnie porównując rozmaite wersje oraz odkrywając prawdziwe intencje autora. Uwagi pana Langdona Jonesa:Gdy zająłem się rekonstrukcją powieści Tytus sam, posługiwałem się trzema różnymi wersjami. Najważniejszy z nich był maszynopis pierwotnie przedstawion...
