Fragment tekstu: Wprowadzenie Jest to jedyny z moich utworów, którego morał znam. Nie uważam, że to jakiś wspaniały morał, po prostu przypadkiem go znam: Jesteśmy tym, kogo udajemy, i dlatego musimy bardzo uważać, kogo udajemy.Moje osobiste kontakty z nazistowskim cyrkiem były ograniczone. W moim rodzinnym Indianapolis w latach trzydziestych było trochę podłych i aktywnych Amerykańskich Faszystów rodzimego chowu i ktoś nawet podrzucił mi egzemplarz Protokołów Mędrców Syjonu, które - jak pamiętam - miały być żydowskim tajnym planem opanowania świata. Pamiętam też żarty z mojej ciotki, która wyszła za mąż za prawdziwego Niemca z Niemiec i musiała pisać do Indianapolis po zaświadczenie, że nie ma krwi żydowskiej. Burmistrz znał ją z gimnazjum i z lekcji tańca, miał więc uciechę, przybijając wszystkie możliwe pieczęcie na żądanym przez Niemców dokumencie, upodabniając go do osiemnastowiecznego traktatu pokojowego.Potem przyszła wojna, ja wziąłem w niej udział, trafiłem do niewoli i pozna...
Fragment tekstu: PrologZgadza się - Kilgore Trout powrócił. Nie powiodło mu się w szerokim świecie. To żaden dyshonor. Wielu porządnym ludziom nie wiedzie się w szerokim świecie. Dziś rano (16 listopada 1978) otrzymałem list od młodego nieznajomego nazwiskiem John Figler z Crown Point, Indiana. Crown Point słynie z ucieczki z więzienia, której dokonał rabuś bankowy John Dillinger w samym sercu Wielkiego Kryzysu. Dillinger zbiegł, grożąc strażnikowi pistoletem wykonanym z mydła i pasty do butów. Strażnikiem Dillingera była kobieta. Świeć Panie nad jego duszą, i nad jej duszą także. Dillinger był Robin Hoodem wczesnych lat mojej młodości. Pochowano go nieopodal moich rodziców - i mojej siostry Alice, która podziwiała go jeszcze goręcej niż ja - na cmentarzu Crown Hill w Indianapolis. Tamże, na samym szczycie Crown Hill, w najwyższym punkcie miasta, spoczywa James Whitcomb Riley, "Poeta Indiany". Moja matka w dzieciństwie dobrze znała Rileya.Wyrok na osobie Dillingera wykonało, koniec k...
Niech pana Bóg błogosławi, panie Rosewater
Fragment tekstu: "Druga wojna światowa skończyła się - i oto stałem na Times Square w samo południe z odznaką Purpurowego Serca na piersi".Eliot Rosewater prezes Fundacji Rosewatera 1 Jest to opowieść o ludziach, ale jej głównym bohaterem jest pewna suma pieniędzy, tak jak pewna ilość miodu może być głównym bohaterem opowieści o pszczołach.Suma ta wynosiła 87 472 033 dolary i 61 centów w dniu pierwszego czerwca 1964 roku, aby wybrać jakąś datę. Tego dnia zwrócił na nią swoje łagodne oczy młody kombinator nazwiskiem Norman Mushari. Procenty od tej sumy dawały 3 500 000 dolarów rocznie, czyli prawie 10 000 dolarów dziennie, także w niedziele.Suma ta stała się podstawą fundacji dobroczynno-kulturalnej w roku 1947, kiedy Norman Mushari miał zaledwie sześć lat. Do tego czasu stanowiła ona czternasty co do wielkości majątek rodzinny w Ameryce, majątek Rosewaterów. Została nazwana fundacją, aby nie mogli się do niej dobrać poborcy podatkowi oraz inni drapieżcy nie noszący nazwiska Rosew...
