Fragment tekstu: WstępPrzede wszystkim niech mi wolno będzie podziękować wam, drodzy czytelnicy, za to, że kupiliście moją drugą książkę. Sukces pierwszej, opublikowanej w 1994 roku Mamuśki, nadzwyczaj mnie zaskoczył i za to chciałbym podziękować nie tylko wam, czytelnikom, ale także księgarzom i wydawcom.Po ukazaniu się Mamuśki najbardziej wzruszyli mnie ludzie, dla których - jak sami mówili - była to pierwsza przeczytana w życiu książka. Jeśli ty, czytelniku, do nich należysz, to mam nadzieję, że ta jest druga. Ufam, iż odkryłeś radość, jaką może nieść książka, i zechcesz radować się tysiącami kolejnych książek, cudownych, tajemniczych, wesołych i budzących grozę, książek, które stoją na półkach w księgarniach i szepczą każdemu, kto je mija: "mnie wybierz, mnie!"Gdy miałem niecałe dziewięć lat, poznałem piękno czytania. Młody nauczyciel w mojej szkole, Billy Flood, podarował mi zniszczony egzemplarz Wyspy skarbów. I nauczyciel, i książka na zawsze zmienili moje życie. Nic bardziej o...
Fragment tekstu: W 1965 roku Magnus Mills nie skończył jedenastej klasy i trafił pod opiekę Kuratorium Oświaty w Gloucestershire. Pracował później jako operator niebezpiecznych maszyn w Wielkiej Brytanii i Australii, aż wreszcie znalazł zatrudnienie jako kierowca autobusowy w Londynie. Jego pierwsza powieść Poskramianie bydła zdobyła w 1999 roku McKitterick Prize i była nominowana za najlepszy debiut do Whitbread First Novel Award, a także słynnej Booker Prize. Przetłumaczono ją na szesnaście języków.W swej prześmiewczej, ale też i pełnej przestróg powieści o pracy i kapitale, niewinności i doświadczeniu, a także prostocie i naiwności, Magnus Mills prowadzi nas po ścieżkach dobrze już wydeptanych w powieści Poskramianie bydła - wiodących poprzez wiejskie bezdroża, gdzie ani gotówka, ani bezrobocie nie są w cenie - i czyni to w sobie tylko znany, niezwykły, zachwycający sposób. Kochanej mamie 1- Pomyślałem, że będzie lepiej, jeśli złapię pana przed wyjazdem - oznajmił. - Bo ...
Fragment tekstu: Pamięci Sandry Lee Podziękowania Wiele osób pomagało mi, gdy pisałam tę książkę, i jestem im wdzięczna za wskazówki i wsparcie.Proszę, by szczególne podziękowania przyjęli:Virginia Center for the Creative Arts za miejsce, w którym miałam czas i przestrzeń do napisania większej części niniejszej książki.Moja agentka Deborah Schneider, która - poza tym, że jest wspaniała, niezwykle prawa i cudownie mnie wspierała - włada magiczną różdżką.W Ballantine: Maureen O'Neal, Gina Centrello i Kim Hovey. Żadna autorka nie mogła się nigdy znaleźć w lepszych rękach. Gdyby nie ich entuzjazm i zaangażowanie, wszystko potoczyłoby się zupełnie inaczej.Jacquelyn Mitchard, która uparła się przy obecnym brzmieniu tytułu, wspierała mnie, gdy byłam zniechęcona, i nigdy we mnie nie zwątpiła. A. Manette Ansay, która wiedziała, że to powieść, zanim ja się o tym dowiedziałam. Marilyn Kallet za jej sokoli wzrok i miłe słowa. Siostra i przyjaciółka Margaret Moore za zadawanie dobrych pytań i po...
Fragment tekstu: ROZDZIAŁ 1 Tego poranka zadzwoniła Clarissa i zaprosiła mnie do siebie. Nie widziałyśmy się od dłuższego czasu, więc chętnie się zgodziłam. Kilka lat wcześniej, kiedy zabawiałam się pomysłem zrobienia kariery naukowej, Clarissa była promotorem mojej pracy dyplomowej. Zaprzyjaźniłyśmy się w trakcie wielu godzin spędzonych na rozmowach, na próżno szukając w literaturze tematu, który mogłabym opracować przy moim ograniczonym dostępie do źródeł. Uzgodniłyśmy teraz, że w piątek po południu przyjadę do niej autobusem; jednak w czwartek spotkałam się z Reedem, który zaproponował mi swój samochód. Wyjechałam w piątek wieczorem, ciesząc się wizją spędzenia kilku dni za miastem. Clarissa mieszkała na północ od centrum, w starym domu, w gospodarstwie otoczonym ugorami i aurą nieuniknionego upadku wiejskiej Luizjany.Nowa autostrada z Nowego Orleanu do Baton Rouge przecina kanał Bonnet Carre; jest to nowoczesna, nie zatłoczona, szeroka droga biegnąca wiaduktem nad okolicznym b...
Fragment tekstu: Dla Brandy'ego Edwardsa Briana Roberstona oraz Christophera i Michele Rice'ów Jezus do Marii Magdaleny"Rzekł do niej Jezus: Nie zatrzymuj Mnie, jeszcze bowiem nie wstąpiłem do Ojca. Natomiast udaj się do moich braci i powiedz im: "Wstępuję do Ojca mego i Ojca waszego oraz do Boga mego i Boga waszego"". Ewangelia św. Jana 20,17 Część pierwszaCIAŁO I KREW 1 Powiedzieli, że dziecko umarło na strychu. Ubranko znaleziono w ścianie.Chciałem tam iść, położyć się koło ściany i nie mieć przy sobie nikogo.Tu i tam widują teraz jej ducha, ale żaden z tych wampirów nie potrafi naprawdę widzieć duchów, a przynajmniej tak jak ja. Mniejsza z tym. To przecież nie o towarzystwo dziecka mi chodziło, lecz żeby być w tym miejscu.Na nic już więcej nie zda się pozostawanie w pobliżu Lestata. Przybyłem. Wykonałem swoje zadanie. Nie byłem w stanie mu pomóc.Widok jego skupionych i nieruchomych oczu wyprowadzał mnie z równowagi; chociaż byłem spokojny i pełen miłości ...
